در روزهایی که جنگ میان ایران و اسرائیل جریان داشت، نمایش «ترانه‌های بهاری» در آمفی تئاتر خانه فرهنگ و هنر مهروماه در شهر دبی از چهارشنبه ۲۸ خرداد به مدت شش شب به روی صحنه رفت.
«ترانه‌های بهاری» که اثری تلفیقی از نمایش و موسیقی به نویسندگی و کارگردانی محمد رحمانیان است، هشت دهه تاریخ اجتماعی و سیاسی کشور را مرور کرده است.
رویدادهای «ترانه‌های بهاری» که به تهیه کنندگی هیلا صدیقی و ایمان ارجمندی بر روی صحنه رفت، در خانه‌ای روایت می‌شود که اواخر دهه ۱۳۲۰ در خیابان انقلاب تهران ساخته شده است؛ خانه‌ای که ساکنان آن افراد مختلف با پیشینه‌های متفاوت هستند و زندگی آنها روایت می‌شود.
پرده اول نمایش، پایان اسفند سال ۱۳۲۹، هم‌زمان با ملی شدن صنعت نفت است و پرده‌های بعدی، به دهه‌های پس از آن می‌پردازد و رویدادهای تاریخی ایران در روزهای منتهی به نوروز در هشت مقطع تاریخی را روایت می‌کند.
نمایش ترانه‌های بهاری تلاش کرده تا به تأثیر تحولات تاریحی بر هویت ایرانی بپردازد و مسیری که جامعه ایران تجربه کرده را مرور کند.
آغاز «ترانه‌های بهاری» یک پیش‌بازی است که رویدادهای آن به دقایق نزدیک به نوروز ۱۴۰۳ بازمی‌گردد. در این پیش بازی، یک مرد مسن به همراه یک دختر بچه، با صحبت هم‌زمان به دو زبان فارسی و انگیسی، نگاهی انتقادی به گذشته می‌کنند و با شک و تردید دربارهٔ آینده سخن می‌گویند.
پس از آن نوبت به پرده اول می‌سد که به ملی شدن صنعت نفت می‌پردازد و پرده‌های بعدی، حوادثی همچون حضور حزب توده در عرصه سیاسی ایران، جریان‌های منتهی به انقلاب ۵۷، جنگ ایران و عراق، حوادث کوی دانشگاه تهران، جنبش سبز و رویدادهای سال۸۸ را روایت می‌کنند.
در نمایش «ترانه‌های بهاری» ۲۰ بازیگر به علاوه گروه موسیقی نقش ایفا کردند.